..i'm poor but i'm kind

nuf said.

hindi ako nagmalaki kailanman kasi wala naman akong maipagmamalaki. So, bless my poor heart but though I am one, i am nice. I have always been and forever will be (sana Lord!). And it disheartens me that some may think that I ignore everything and everyone. NOT. (the borat way.)

Apparently, you don't know me well.

this is where it ends

a while ago, we were judged for the last time. and i seriously,hopelessly and truly wished that it will be the last. Because even if i didn't pass it this time around, I've already made the decision that it would be the last. kahit na bumagsak pa man ako, hindi na ko mag-aaral next sem. wala na. hanggang dito na lang ang kaya ko. Although napakahirap ng finals ng Math 100, i hope sa Math 14 naman kahit papaano ay pumasa na ko. Kahit yun na lang po. Ibinigay ko na kay Kabunian ang desisyon kung ano man ang gusto nyang mangyari sa buhay ko ngayon. Yep. Kabunian, Bathala, Lord, Jesus, Allah, Buddha, etc..Lahat na sila ay tinawag ko na kagabi para lang sa divine guidance and i'm quite glad kasi sa unang exam ay enlightened naman talaga ko kahit papano. Wag na lang itanong ang sumunod na nangyari. Huhu.

Ah basta, this is it. Wala nang balikan pa. Do or die na nga kanina. Kwentong segway lang. Akala ko nga maiiyak ako sa math kanina sa sobrang pressure at frustration pero hindi!!! Sa ibang bagay pa ko naiyak. medyo kwentong kamalasan lang talaga. Itong nakaraang linggo na kasi siguro ang pinaka-bad week ko. Bad on everything. Academically and financially wise. Naranasan mo na bang sumakay sa isang pampublikong transportasyon kung saan ay late mo na narealize na kulang ang pera mo? Ako maraming beses na (at hindi sya healthy AS IN!). At sa sobrang katulalaan ko siguro kanina ay nakalimutan kong umutang ng kahit 6.50 lang sa mga kaklase ko. Oh my gas balbas! Pang-apat na beses ko na 'to. Kung hindi ko sinasabi sa driver ang kalagayan ko ay nag-wa-wan-tu-tri ako. Oo. Inaamin ko, nakapag-wan-tu-tri na ko pero iyon lamang ay dahil sa kinakailangan talaga. As in. Bwiset. Dapat kasi hindi na ko bumili ng bluebook kanina kung puro cryptic solutions lang ilalagay ko. Hmmpp. Pero akalain mo, nung inaakala kong maglalakad na nga ko papunta sa bahay ng tinuturuan ko, lo and behold! may dos sa secret pocket ko! Talagang umurong ang luha ko. Hay. Saved by the dos! Maraming Salamat Bathala. Pasensya na kung napaka-pagano ko (pero ina-acknowledge ko lang talaga ang mga sinaunang diyos ng mga Pilipino). Hay buhay. Pagkatapos ng araw na 'to gustuhin ko mang magsaya ay di ko magawa. Ito na ang pinakamasaya kong maibibigay sa sarili ko..ang makapag-internet.



Mabalik ako ulit sa usapang pagtatapos, nakakatuwa naman kasi kahapon habang naglalakad ako pauwi (as always) galing sa pagtututor ay andami kong nakakasalubong na mga newly grad kiddos. Actually highschool na sila pero wala lang, i guess i feel so ancient nowadays. As usual, nahihipo ang damdamin ko tuwing nakakakita ako ng kumpletong pamilya. O kahit na nanay o tatay lang. Buti pa sila. Narealize ko na isa rin pala yun sa mga dahilan kung bakit hindi ako magmamartsa (KUNG gagradweyt man ako ngayon!). Ang college life ko ay hindi resulta ng iisang tao o pamilya lang. Ito ay collective effort. Kung pwede nga lang lahat silang tumulong sakin ay may representative, gagawin ko. pero sadyang may diskriminasyon talaga sa mundo. Hindi kasi naiisip ng mga graduating committees (at siguro ng karamihan na rin) na hindi lahat ng tao ay may buong pamilya. Paano na lang ang mga tulad namin? Walang tatay, walang nanay, walang kamag-anak at kung anu-ano pa? Naisip man lang ba nila 'to nung mga panahong pinagdesisyunan nila na 3 ticket per graduate lang ang ire-release nila? paano kung malaking pamilya naman kayo at gusto mo sila lahat makasama? pano kung wala at all? Ah. Tama na. Nasabi ko na 'to dati pa. kaya nga ba hate na hate ko ang Values Education nung hayskul e! Ni mag-fill up ng biodata ayoko!

Pansin ko parang sabog ata thoughts ko ngayon. Pero yun lang naman ang gusto kong sabihin sa ngayon. Wait! meron pa pala! Gusto ko ng ice cream at lobo. At radyo or anything na lilikha ng musika sa tenga ko. Para naman magkabuhay ang life na ito.Kahit coloring book papatulan ko na rin. Waah.



.:mahabang buntung-hininga:.

hangga't kaya, kakayanin!

kahit we're as unhealthy as i-dunno-who, ish okay. I shall get through this just like i did a thousand times before. nakakasawa man, wala ng ibang paraan. tell me oh tell me, will i ever learn??!

tumutubo na ang mga sunflower

...at nandito pa rin ako. pang-pitong cycle ko na 'to pag nagkataon ng sunflower-y summer. Parang kelan lang ay itinatanong pa namin sa isa't isa kung bakit bigla na lang lumilitaw ang mga naggagandahang bulaklak na ito tuwing summer. At ngayon ko lang actually nabigyan ng konkretong kasagutan ang mga tanong na yun. Nakita ko kasi kung pano nila (the great helpers) ginagawa yun. Nawitness ko nung binubungkal pa lang nila ang lupa...tapos ay dinidiligan na. So malamang ay naitanim na sya ng hindi ko na naman namamalayan. at ngayon, kasabay ng pagtatapos ng buwan ng marso, akalain mo bang unti-unti na itong lumaki just in time for summer. The wonders of nature nga naman.

As for myself, hindi ako kasing blooming tulad ng sunflower. nakakapraning kasi mag-isip gabi-gabi ng magiging future ko. but like all sunflowers, i do follow the movement of the sun. and that's all i can do for now.

Apparently....

it's been one week......as the "barenaked ladies" blurts out in their funky funk song. True enough for me. It's been a long week of no texting and surfing for me! Gosh.Who would've thought that i can? Well, let's just say that if you want to accomplish all these try living on a very tight budget everygoddarnday and, voila, you'd really be doing it. Plus, I've actually kinda been so caught up with my upcoming exams that i almost forgot there's gotta be more to this life. haha! everyday is such a routinary day. Math classes, DLRC tutor sessions, my Korean tutor til 6 and then nightly review session in Jollibee Philcoa til 10 (where we never, as in never buy a single food even after studying there for 4 days!), go home, watch PBB and Princess Hours, then try to mess around for a while then sleep. And tomorrow's another day. It's actually the first time that i got to focus and concentrate for my calculus stuff but yesterday on our last DLRC review session, somehow it dawned on me how my life nowadays became so repetitive i don't even wanna open my notes again to see integrals and natural logarithmic functions. Gawd.I just want to scream. hanggang kelan ba 'to?

*on the otherside of my life, the one apart from Math, (*,*), it was kinda slow and boring and blah. I have nothing to say except that my life now revolves around free stuff! I just LOVE freebies. Free toothpastes, free shampoos, free movies in FI and Videotheque. So, thank goodness for small things because 'tis the only stuff now that brings color to my otherwise so-called bland life.

*Honey: i saw him last night. We were in the same ikot jeep. he was with 2 friends. funny how i actually remembered him even after only meeting him once. so i guess, my brains not failing me yet. if that's news for you then i'd be honored to be the bearer. :) i hate you! you actually did BLUSH!!! there's still hope for chocolate-colored people like us after all! Weee! :) enjoy always. email if you can. i'll text you naman as soon as magkaload ako. :)
###
Apparently: my most used word these days. ahlavet!

booyah!

apparently, i must have done something wrong with my templates thus resulting into this terrible layout. Arrggghhh!!!

i'm real sorry for whatever happened here. darnit! this is the best it can get as of now. :(

pre-summer adventure

standing from left: mitch marye,juraine,van and aj

sitting: pam and ed

ngayon ko lang naalalang mag-upload ng kahit isang pichur dito sa blog ko. nakakahiya kasi yung iba pero kung gusto mo pa ring makita pumunta ka lang dine.

a send-off entry

siguro naman this time would be the last time na mahaharang kayo sa airport because you lacked a document or so. sana tumuloy-tuloy na. :)

i wish you a hassle-free flight on your way to nihon, the land of animes,sushi,lapad,utada hikaru,wasabi,sakura,kabuki and tech-savvy but uber punctual people among others.

i shall miss you undoubtedly! *mwahugs*

kaunting tulong lang po!

" I find it hard to believe you don't know the beauty that you are"
Velvet Underground, I'll Be Your Mirror



yep. i need your help if ever you're the type of person who extends a good 'ol arm to help a friend in need. haha! sa hirap kasi ng buhay, napag-isip-isip ko na mangolekta na rin ng mga water bottles at old newspapers para maibenta at magkaron ng pera, no matter how small the money i will get, it would surely help a lot. ayan, kaya medyo nakikipag-agawan na rin ako sa mga batang bantay sarado sa mga water bottles. forgive the idea pero eto siguro talaga ang nagiging epekto sa taong mawawalan na ng kabuhayan in a month's time, ergo, gotta find another raket. raket lang hangga't meron at hanggang kaya!

so pano, i'll be expecting somewhat a lil help from all of you. Pasensya na but i would really appreciate and be forever thankful to you kung matutulungan mo man ako.

and good luck to me for venturing in these gritty stuff. desperate times call for desperate measures ika nga. :)

napakahirap..

maging mahirap.

maswerte ka at:
1. hindi pa ipinagbabawal ang makikain sa pagkain ng may pagkain.
2. hindi bawal ang mag-share ng pagkain
3. may student fare.
4. may mga nagpapautang sayo.
5. wala pa namang namamatay sa gutom.
6. wala pa namang namamatay dahil hindi nakapag-internet.
7. dahil may bente pesos.
8. may nadukot ka pa sa alkansya mo. pero ngayon ay naubos na.
9. katulad mo ay nalipasan din ng gutom ang mga housemates. wahaha!
10. may nagdadasal pa para sa kaligtasan mo.

hay. napakaswerte ko in fairness.