it's not sane...*

hindi pa offiially tapos ang sem kong 'to. kelan ko kaya masasabi with all pride na natapos na ang 1st sem, 06-07 for me? hayy..Lord, ibalato Mo na po ang 183 samin! Waaahhh. St. Jude (ang bagong patron saint namin!), sana wag kayong magsasawa sa kakapakinig sa sirang plakang request namin. :)

since maraming kabiguan at ka-depression-an sa buhay ang mga tao (including me of course!), i'm really thankful na may mga kaibigan ako sa paligid ko na hindi nagsasawang magsabi ng words of encouragement kahit napaka-hopeless na talaga (hello! st. jude na nga e!). basta. although kagabi ay isang napakalungkot na araw sa buhay ng isang kaibigan, alam naman nyang andito lang naman kami sa tabi nya math 100 or how many takes pa man.makonsensya na ang dapat makonsensya pero talaga, sumira ka ng isang pangarap e!siguro hindi mo pa naransan ang umasa sa isang pangarap na gagradweyt dapat ngayong sem pero poof, it was gone in what? 30 seconds of your blabbering. oh well.

at hindi ko man yun dapat gabi, well, i don't know how to make a logic out of everything that's happening..Lord? are you making fun of my feelings (no pun intended)? wala lang. alam Mo namang matagal na kong nakipag-bargain sa'yo di ba? ipagpapalit ko ang lovelife at masayang pamilya kahit ilang dekada pa man ang hintayin ko maayos ko lang ang academic life ko. Kaya sana kung ano mang plan of action meron tayo dyan, kung meron man, uhmmmm...bahala na Kayo. You know better. Di ko lang talaga ma-figure out pa kung dapat ba kong maging masaya sa nangyari or what??! I'm confused. Basta, please, don't give me this feeling. a heart is such a delicate thing..kayang i-take ng utak ko ang mga rejections sa lahat na, wag na lang yung heart.masyado nang maraming band-aids at scars yan, give it a break. Amen.

*Pam..we'll see better days. promise yan.