on sharing some of your thoughts...

naisip ko lang, pano kaya nakakaya ng mga taong may problema, happiness, sadness and secrets sa buhay ang itago ang nararamdaman nila?

naniniwala naman ako na some things are better off as secrets, pero minsan may mga sikretong hindi kayang i-contain ng isang tao sa sarili nya forever. pustahan pa tayo! kahit na sya pa ang pinakamalupit na secret keeper sa mundo i bet malungkot sya. hehe. pero hindi nga. kasi ako, kahit na madaldal ako, i can keep other people's secret even to the grave! madami din akong mga skeleton sa kabinet (haha!) pero may mga bagay pa din na mas nakakahinga ko pag nai-share ko sa iba, kahit isa lang. katulad na lang nung kay clark. kailangan kong may mapagsabihan. writing did not make it any easier. kaya i was so happy ng "mabuko" ako. actually, hinayaan ko talagang mabuko ako. at nung one time din na inamin ko sa crush ko na sya nga yung crush ko. napagbagsakan ko pa tuloy ng telopono. kasi naman! wala nang urungan, naipit ako sa isang sitwasyong ako din naman pala ang may pakana. haha! 

looking back, nakakadiri. ang babaw ko talaga. but what im driving at is simply the idea of sharing your thoughts. of course hindi lahat, masyado naman yun di ba. but a piece of your mind would definitely be fine.

ang lungkot kaya nung idea na wala ka man lang napagsasabihan na kesyo pumasa ka sa isang mahirap na exam, nakita mo crush mo, nandidiri ka sa isang tao, takot ka humawak sa starfish (ako yata to ah!), sinusumpa mo ang mga tao sa paligid mo, namimiss mo na ang aso or whatever na namimiss mo, etc, etc.

ayun lang. just a thought. :)